قانون ِ بقا
به اُلاقی که مُرد و نمُرد
پایان ِ عمری سیخونک و نیش چوب ؛ [ گویند سَقَط شد ، به تحقیر . ]
گِرد ِ لشش مگس .
به زندگی و هم به مرگ گوش افکنده در بُردباری .
پاک تسلیم ِ آن قوه ی کور ،
شده قبض ِ روح ، وقت ِ چاشت . تازه چرچرش براه
ازین فَریز ، زمین پر علوفه ؛ سر در پیش ،
آهسته نیشزنان به سبزه ، چیزی سراغش آمد که ،
بی پیر ، هیچ وقت نمی آمد : آرامش .
عین ِ طاغوتی بازنشسته ، لاجون ، لب چش کن ِ جام ِ نیم تُهی .
مانده ازو همین پلاس و پالان .
خواه بگو سَقَط خواه قبض ِ روح ،
تهی شد ازو جام .
نه گوشش بدهکار ِ این سوگنامه دیگر ،
نه عین ِ خیالش . خوش به اقبالش !
از کتاب " گواهی عاشق اگر بپذیرند "
"قاسم هاشمی نژاد آملی"
پاییز 1373
۱ هفته قبل
0 نظرات:
ارسال یک نظر